قلب شوهر!

قلب شوهر!

داد زن شوهر خود را پیغام

که چرا عرضه نداری الدنگ؟

جاری‌ام رفته نشسته در قصر

بنده محبوس در این خانه تنگ

تو برایم نخریدی خودرو

پایم از پیاده رفتن شد لنگ

مردم از خانه‌نشینی ای مرد

تو بیا تا برویم سوی فرنگ

کاش می‌شد که تنم می‌کردم

پالتوی پوستی از جنس پلنگ

رنگ مویم دگر افتاد از مد

موی خود را بکنم باید رنگ

گر تو خواهی که طلاقت ندهم!

"باید این لحظه بی‌خوف و درنگ"

روی و پول فراوان آری

تا حرامت نکنم چند فشنگ

با نگاه غضب‌آلود و خشن

بر دل شوی خودش هی زد چنگ

شوهر ذلیل مادرمرده

نه بل‌آن جمله مردان را ننگ

هیبت شوهری از یاد ببرد

همچو ماهی که شود صید نهنگ

رفت و از غصه نشست و می خورد

شد ز می خوردن بسیار ملنگ

خیره از باده پی منقل رفت

شد هروئینی و آلوده بنگ

زن ظالم که بهانه می‌جست

سوی قاضی شد و سر داد آهنگ:

شوهر بنده که تریاکی هست

می‌زند سیلی و مشت و اردنگ

گر تو صادر نکنی حکم طلاق

می‌شوم کشته ضربات کلنگ

شوهر بنگی من تا اینجاست

شهد در کام حقیر است شرنگ

قاضی بی‌خبر و نا آگاه

خام یک مشت اراجیف جفنگ

به زن قصه طلاق اعطا کرد

شد زن قصه ما فاتح جنگ

خواست از محکمه بیرون آید

حکم قاضی به کفش چون نارنگ

از قضا خورد دم در به زمین

"واندکی سوده شد او را آرنگ"

"از زمین باز چو برخاست نمود

پی برداشتن حکم آهنگ"

از دل شوهر سابق ناگاه

آمد آهسته برون این آهنگ:

آه دشت ژن من یافت خراش
------------------------
- و بدان ای فرزند که شعر فوق بدان سبب سروده شده‌است که حواست را جمع نموده و زن نگیری که زن تو را معتاد می‌کند.

پی نوشت: ما حرفمان را پس می‌گیریم. ای فرزند زن بگیر که از قدیم گفته‌اند

زن که عمر و نفسه

دوتاش خوبه چهارتاش بسه